Obra - wieś w gminie Wolsztyn, powiecie wolsztyńskim i woj. wielkopolskim, położona 8 km na południowy zachód od Wolsztyna, na prawym brzegu doliny Obry, przy drodze do Nowej Soli.

   Najstarsza wiadomość o istnieniu Obry pochodzi z 1231 r., kiedy rozpoczęto starania o sprowadzenie tu cystersów. Ostatecznie Cystersi przybyli do Obry w 1244 r. z Łękna. Klasztor cystersów został zlikwidowany przez Prusaków w 1835 r. W 1926 r., zabudowania pocyserskie przejęli Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. Pierwotnie kościół i klasztor był drewniany. Na początku XVIII w., cystersi rozpoczęli budowę nowego murowanego kościoła wg planów włoskiego architekta Jana Canatazziego. Ostatecznie późnobarokowy Kościół pocysterski pw. NMP i św. Jakuba Apostoła został zbudowany w latach 1722 - 57, na miejscu starszej świątyni. Jest to budowla jednonawowa, z wydłużonym i węższym prezbiterium, z dwiema niewysokimi wieżami bez hełmów w fasadzie zach., nakrytymi w XIX w. dachami namiotowymi. Dwuspadowy dach świątyni zdobi wieżyczka na sygnaturkę, zwieńczona smukłym hełmem z latarnią
   Wnętrze kościoła to perła architektury późnobarokowej w Wielkopolsce. Kryje ono sklepienie żaglaste, ozdobione późnobarokową polichromią z lat 1753 - 54, pędzla poznańskiego malarza Stanisława Brzozowskiego. Przedstawia ona wydarzenia z dziejów zakonu cysterskiego, sceny z życia św. Bernarda oraz Matkę Boską, Boga Ojca, Chrystusa jako sędziego i Trójcę Świętą w otoczeniu cysterskich świętych. Bogaty rokokowy i wczesnoklasycystyczny wystrój wnętrza pochodzi z lat 1755 - 89. W rokokowym ołtarzu głównym z 1775 r. umieszczono: obraz "Wniebowzięcie NMP" z 1756 r. pędzla Szymona Czechowicza z Poznania, rzeźby św. Benedykta i św. Bernarda z Clairvaux między kolumnami, bogato rzeźbione tabernakulum, a w zwieńczeniu postać św. Jakuba (patrona kościoła). Po bokach prezbiterium stoją rokokowe, białe stalle z 1755 r., pozłocone w 1762 r., z bogatym zwieńczeniem w postaci kartuszy, rzeźb aniołów i ornamentów oraz skrzydlatymi smokami na stopniach.
   We wnękach nawy stoi sześć rokokowych ołtarzy bocznych o bogatej dekoracji rzeźbiarskiej, z figurami świętych przy kolumnach i stiukowymi płaskorzeźbami w zwieńczeniach - dzieło Augustyna Schöpsa z Poznania z lat 1762 - 65.
   Styl rokokowy reprezentują także ambona z 1759 r. oraz prospekt organowy, sześć ławek, dwa konfesjonały i chrzcielnica (z figurą z XIX/XX w.) z 2 poł. XVIII w. Na filarze naprzeciwko ambony znajduje się wczesnoklasycystyczna grupa Ewangelistów z lat 1787 - 89. Na filarach z tyłu po prawej wmurowany jest nagrobek kasztelana poznańskiego Rafała Gurowskiego, z szaro - błękitnego marmuru karraryjskiego, zwieńczony postacią Chronosa trzymającego serce, a naprzeciwko - nagrobek żony kasztelana Ludwiki z Tworzyańskich, zwieńczony niewielkim sarkofagiem - oba rokokowo - klasycystyczne z ok. 1780 r. Po prawej, na filarze obok nagrobka Gurowskiego, znajduje się późnoklasycystyczne epitafium jezuity o. Karola Bołoza - Antoniewicza (+ 1852), kaznodziei i poety, autora m.in. pieśni maryjnych i wielkopostnych, zmarłego w Obrze w czasie epidemii cholery. Pod kościołem znajdują się udostępnione do zwiedzania podziemia kryjące trumny z prochami cystersów i świeckich dobrodziejów tutejszego klasztoru.

opr. Krzysztof Lutowski
Wschowa 2006